23-11-07

Wywiad z Panem Zygmuntem Ciachowskim         

synem Jana Ciachowskiego

                 Ciachowski Jan  (1901-1956), urodził się 01 maja 1901 roku w Dolsku. Syn Władysława i Marii z domu Leciejewska. Ojciec był z zawodu rzeźnikiem-wędliniarzem prowadzącym prywatny zakład Rzeźnictwo   i Wędliniarstwo. Jan z zawodu był również rzeźnikiem-wędliniarzem. Brał czynny udział w Powstaniu  Wielkopolskim  walcząc w stopniu kaprala w Kompanii Dolskiej pod dowództwem majora Tomasza Paula. W 1940 roku został wraz z rodziną wysiedlony do Rembertowa. Zmarł dnia 08 listopada 1956 roku w Dolsku. Żonaty ze Stanisławą Latanowicz, z którą miał sześcioro dzieci: Celinę, Irenę, Janinę, Romualda, Zygmunta i Jana.  

Autor :

Damian Ciachowski – prawnuk

Wywiad z Panią Bożeną Szymańską      

               Duszyński Stanisław ( 1898-1981), urodził się 24 kwietnia 1898 roku w Mościszkach. Wykształcenie podstawowe. Był uczestnikiem Powstania Wielkopolskiego walcząc w Kompanii Dolskiej pod dowództwem majora Tomasza Paula. Prowadził gospodarstwo rolne uprawiając 6 ha ziemi, później pracował w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Ostrowieczku. Zmarł 1 grudnia 1981 roku w Ostrowieczku. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Dolsku. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Żonaty z Małgorzatą Wieczorek, z którą miał dwoje  dzieci: córkę Wandę (1927), syna Mieczysława Stanisława ( 1931-1990).

Autor :

Jakub Multaniak

Wywiad z Panem Ignacem Kwiecińskim       

                 Kwieciński Kazimierz (1900-1989), ur. 19 stycznia 1900 r. w Dolsku. Ojciec Ignacy był szewcem, matka Stanisława z domu Falkiewicz. Z wykształcenia był piekarzem. W służbie wojskowej otrzymał stopień kaprala. Przyczynił się do pracy niepodległościowej biorąc udział w Powstaniu Wielkopolskim, wyruszając wraz z innymi powstańcami z Dolska.W latach 1919-1920 bronił niepodległości Polski na wschodzie, stojąc na straży granicy wschodniej Polski. Zmarł w Pecnej, a pochowany został  w Mosinie w 1989 r. Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Powstańczym. Zawarł związek małżeński z Heleną Rubach (żona bez zawodu) w roku 1929. Z tego związku narodziły się dzieci: Ignacy Kwieciński – ogrodnik (20 marca 1932 r.), Teresa Kwiecińska – sprzedawca w księgarni (1930 r.), Roman Kwieciński– spawacz (1927 r.)

Autor :

Michał Skrzypczak

Wywiad z Panem Henrykiem Owczarczakiem      

                  Klemenski Franciszek ( 1897 r.-  1968r.), urodził się 15.10.1897 roku w Dolsku . Syn  Franciszka , z zawodu krawiec  i  Marianny, gospodyni domowa. Zawodowy wojskowy w stopniu podporucznika, po demobilizacji przed II wojną światową zwolniony do cywila. W I wojnie światowej walczył na froncie zachodnim (niemieckim). Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim walcząc w  oddziale śremskim. W 1939r. był Komendantem Obrony Kraju na terenie Dolska, wykrył dywersantów V kolumny niemieckiej i oddał ich w ręce wojska polskiego, przez co zostali rozstrzelani niedaleko Dolska. Wraz z oddziałem wycofał się pod Warszawę, został ciężko ranny. Przedostał się następnie do Krakowa, gdzie należał do wywiadu Armii Krajowej  i pracując jako kelner w niemieckiej restauracji, podsłuchiwał   i gromadził informacje przyczyniając się do ukarania  wielu zbrodniarzy niemieckich. W oddziałach Armii Krajowej  poznał swoją żonę, z którą wziął ślub po II wojnie światowej. Kilkakrotnie odznaczony. Zmarł w Gliwicach dnia 25.11.1968r. ,pochowany na cmentarzu parafialnym w Dolsku. 

Autor :

Natalia Śmieińska

Wywiad z Panem Henrykiem Owczarczakiem      

                   Klemenski Michał ( 1899 r.-  1944 r.), urodził się 14.09.1899 roku w Dolsku . Syn  Franciszka,( krawiec i  Marianny ( gospodyni domowa). Był rolnikiem. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim walcząc w oddziale śremskim. Podczas II wojny światowej należał do Armii Krajowej, gdzie wraz z grupą partyzantów przechwytywał dostawy broni. Został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym Gross-Rossen, gdzie prawdopodobnie zginął w 1944 roku. Żonaty z Kazimierą Nowak ( data ślubu 1931 r.), z którą miał czwórkę dzieci: Wandę Muszyńską, księgowa; Zbigniewa Klemenskiego , rolnik; Bogdana Klemenskiego, rolnik; Mieczysława Klemenskiego, pracownika przemysłu drzewnego.

Autor :

Natalia Śmieińska

Wywiad z Panią Teresą Nowacką    

                   Konieczny Stanisław  (1898-1986), urodził się 12 lutego 1898 roku. Syn Józefa i Marianny z domu Erbert. Ojciec był rolnikiem, a matka gospodynią domową. Był uczestnikiem Powstania Wielkopolskiego walcząc w Kompanii Dolskiej pod dowództwem majora Tomasza Paula. Walczył także w wojnie polsko-bolszewickiej. Był robotnikiem rolnym do 1945 roku Po 1945 roku objął gospodarstwo poniemieckie pracował tam do śmierci. Zmarł w Masłowie 9 marca 1986 roku na wskutek wylewu. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Wieszczyczynie. Został mianowany na stopień podporucznika wojska polskiego. Był także oznaczony Krzyżem Kawalerskim, Orderem Odrodzenia Polski  i Wielkopolski Krzyżem Powstańczym. Żonaty ze Stanisławą Ratajczak, gospodynią domową, z którą miał siedmioro dzieci:  Antoniego urodzonego w 1923 roku - zginął tragicznie w czasie odbywania zasadniczej służby wojskowej 6 listopada w 1946 roku w Krakowie, Marię po mężu Foltyniewicz  urodzoną w 1927 roku, gospodyni domowa, Mariana urodzonego w  1930 roku,  pracownik straży przemysłowej, Stanisławę po mężu Pawłowska  (1933 – 1987), pracownica  gospodarstwa rolnego,  Annę po mężu Anyżewska urodzoną w  1935 roku, gospodyni  domowa, Teresę po mężu Nowacka urodzoną w  1937 roku, krawcowa, Czesława (1940-2002), ślusarz.

Od lewej Stanisława Ratajczak, Teresa Nowacka i Stanisław Konieczny.

Autor :

Marcin Nowacki – prawnuk

Wywiad z Panem Romualdem Ochockim

                  Ochocki Stanisław  (1897-1981), urodził się 05 maja 1897 roku. Syn Tomasza i Marianny z domu Krohnschnid. Ojciec pracował jako murarz.  Z wykształcenia Stanisław Ochocki był stolarzem.  W wieku 19 lat dostał wezwanie do armii niemieckiej służąc w  batalionie zapasowym 46 Pułku Piechoty  w Pleszewie. Walczył na froncie rosyjskim oraz   we Francji. Jako kapral obsługiwał ciężki karabin maszynowy. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim w dolskiej kompanii powstańczej pod dowództwem majora Tomasza Paula. Po zakończonym powstaniu brał udział w obronie Lwowa. W roku 1923 złożył egzamin na mistrza stolarskiego w Poznaniu i przy pomocy ojca otworzył zakład stolarki na rynku w Dolsku. Był wielkim społecznikiem. Działał miedzy innymi jako członek rady nadzorczej Banku Spółdzielczego w Dolsku, był prezesem chóru „Lutnia” w Dolsku oraz naczelnikiem Ochotniczej Straży Pożarnej w Dolsku. Należał do związku Powstańców i Wojaków, a po wojnie wstąpił do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Był sekretarzem Towarzystwa Polskich Przemysłowców w Dolsku oraz członkiem Bractwa Kurkowego w Dolsku. W latach wojennych pracował jako stolarz, później zatrudnił się w firmie budowlanej oraz w magistracie. Po wojnie otworzył własny zakład stolarski, który przekazał synowi Romualdowi. Zmarł 9 sierpnia 1981 roku, pochowany na cmentarzu parafialnym w Dolsku. Otrzymał wiele odznaczeń, dyplomów i wyróżnień. Został odznaczony Srebrnym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym oraz odznaczeniem za zasługi dla miasta Dolska. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim został mianowany na stopień podporucznika. Żonaty z Kazimierą z domu Anyżewska, z którą miał troje dzieci: Ryszarda ( 1926-1998), stolarz; Romualda (1927), stolarz oraz Jerzego (1934-2004) księgowy.

Autorzy :

Weronika Gładysiak

Karina Ławniczak

Wywiad z Panem Henrykiem Owczarczakiem    

                  Owczarczak Józef ( 1896r.-  1976r.), urodził się dnia 02 lutego 1896 roku we wsi Zbrudzewo koło Śremu. Ojciec Józef Owczarczak, rolnik, matka Franciszka, gospodyni domowa. Przed 1939 rokiem pracował jako kupiec, a po 1945 roku prowadził gospodarstwo rolne. Walczył na froncie zachodnim (francuskim). W jednej  z bitew został postrzelony, czego wynikiem była rozerwana stopa. Służył w oddziale żandarmerii w Golubiu. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim należąc do oddziału śremskiego. W czasie II wojny światowej należał do podziemia Armii Krajowej. Zmarł 9.2.1976 r. w Dolsku, pochowany został  na tutejszym cmentarzu. Kilkakrotnie odznaczony. Żonaty z Pelagią Klemenską, gospodyni domowa, zm. 30.3.1985r., z którą miał troje dzieci: Henryka Owczarczaka, ur. 19.12.1929r.,który od 1944 r. należał do podziemnego AK,  instruktor żywieniowy;  Urszulę Kaczan, ur. 8.9.1925r., gospodyni domowa oraz Janinę Nickel, ur. 1922r., gospodyni domowa.

Autor :

Natalia Śmieińska – prawnuczka

Wywiad z Panią Marią Grzelka     

                    Snela Michał (1900-1986),  ur. 17 września 1900 r. w Studziannie. Ojciec Tomasz był rolnikiem, matka Franciszka z domu Domachowska. Z wykształcenia był mistrzem murarskim. W służbie wojskowej otrzymał stopień podporucznika. Mając 18 lat wyruszył walczyć za ojczyznę. Przydzielono go do 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich. Był adiutantem porucznika Kazimierza Szczeniaka dowódcy 7 pułku. Gdy w 1920 r. wybuchła wojna bolszewicka był poważnie ranny w okolicach Wołkowyska. Udało mu się przeżyć, lecz skutki tego zdarzenia odczuwał do samej śmierci. Wyruszył na front północny walcząc w  61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. W czasie II wojny światowej udzielał się w pracy niepodległościowej pracując jednocześnie w magistracie w Dolsku. Żonaty z Wiktorią Furmanowską, mieszkał w Dolsku i pracował jako murarz. 6 marca 1964 r. wstąpił do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Zmarł 30 marca 1986 r. i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Dolsku. Odznaczony w 1974 r. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a w 1978 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Żona Wiktoria zmarła 2 stycznia 1984 r. Z tego związku przyszły na świat dzieci: Józef – technik kolejarz (2 stycznia 1932 r.), Jan – mgr inż. politechniki (24 marca 1934 r.), Maria  (21 listopada 1935 r.), Alojzy – ksiądz (21 stycznia 1940 r.)

Autor :

Michał Dudziński – prawnuk

Wywiad z Panem Aleksandrem Wierzbińskim 

                   Wierzbiński Władysław ( 1901-1969), urodził się 23 maja 1901 roku w Dolsku. Syn Aleksandra i Michaliny z domu Stryczyńska. Ojciec był rzeźnikiem, a matka gospodynią domową. W rodzinnym mieście ukończył Szkołę Podstawową w Dolsku, a po  wojnie zdobył tytuł mistrza rzeźnictwa w Izbie Rzemieślniczej  w Poznaniu. W wieku 17 lat przyłączył się do grupy 70 żołnierzy zorganizowanych w Kompanii Dolskiej pod dowództwem majora Tomasza Paula. W nocy z 29/30 grudnia 1918 roku brał udział w ataku na koszary pruskie w Śremie, w celu zdobycia broni potrzebnej do walki. Będąc żołnierzem Batalionu Śremskiego pod dowództwem Stefana Chłostowskiego brał udział w walkach powstańczych  w Lesznie, Rawiczu i Miejskiej Górce. Po zakończeniu powstania wraz z grupą kilkunastu Dolszczan wziął udział w wojnie bolszewickiej. Do domu powrócił w roku 1920 i zaczął pracować w zdobytym zawodzie rzeźnika. Do roku 1938 działał czynnie w Bractwie Kurkowym w Dolsku. Do śmierci piastował stanowisko prezesa   ZBOWiD-u. Zmarł 20 czerwca 1969 roku w Dolsku. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Dolsku. Odznaczony 6 grudnia 1957 r. uchwałą Rady 

Państwa Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a 22 grudnia 1966 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Żonaty z Marią Latanowicz, z którą miał czwórkę dzieci: Wiktora Norberta ( 1929)- zmarł jako dziecko, Janinę ( 1930)- pracownik Poczty Polskiej w Gliwicach, Aleksandra ( 1933)- kierownik Cegielni  w Ostrowiecznie , Różę (1935)- zmarła jako dziecko.  

Autor :

Mikołaj Wierzbiński – prawnuk